Warning: session_start(): open(/opt/alt/php72/var/lib/php/session/sess_62396d5fd32684ad65ea08a6ed455137, O_RDWR) failed: Disk quota exceeded (122) in /home/revaya/domains/revayat30.ir/public_html/wp-content/plugins/mihanpanel/app/mw_config.php on line 22

Warning: session_start(): Failed to read session data: files (path: /opt/alt/php72/var/lib/php/session) in /home/revaya/domains/revayat30.ir/public_html/wp-content/plugins/mihanpanel/app/mw_config.php on line 22
چگونه راه تقلید ، تمایزمان را سر می بُرد ؟ - معصومه نوربخش | روایت سی
مرجع آموزش مهارت های توسعه محور در زنان

چگونه راه تقلید ، تمایزمان را سر می بُرد ؟

آدم تا زمانی که خام است خود را مرکز جهان تفکرات می پندارد . گویی هر چیزی خارج از چارچوب فکری اش نه تنها مسخره است بلکه ابرازشان از جانب غیر را هم به نوعی توهین تلقی می شود !

خام دستی آدمی تا بدان جا پیش می رود که از همان عینکی که جهان را می بیند ، می خواهد رشد جهانیان را هم به بار بنشاند .

این بد نیست که آدمیان نظریات خود را در باب توسعه، رشد و همه ی آنچه موجبات برپا بودن را فراهم می آورد به اشتراک می گذارند .

اتفاقا چقدر خوب که در دوره ای زیست می کنیم که می توان به سهولت به دیدگاه های گوناگون دسترسی داشت . به متخصصانی که نظراتشان را به اشتراک می گذارند و به آماتور هایی که تجربیات شان را …

باری مسئله بر سر آن خامی ای ست که ممکن است هر کدام از ما در هر برهه و در هر موضوع با آن رو به رو باشیم . تا یک جایی فکر می کنیم تمام دنیا یک راه بیشتر ندارد . از یک جایی به بعد می بینیم خیر ! زهی خیال باطل …

بنظرم دنیا و آدم هایش، بیش از درک شدن به همراهی و همدلی یکدیگر نیازمند هستند .

چه زمان هایی که سکوت بهتر از دلداری و نسخه پیچاندن است و چه زمان هایی که حرف زدن می تواند آبی باشد بر آتش یک مسئله که بغرنجی اش ملال را گریبان گیر کسی کرده است .

تمایز ماست که بینش های گوناگون را می سازد، فضایِ ابراز خلاقیت را ایجاد می کند . به نظرم تلاش هر چه بیشتر برای شبیه بهم شدن و دلنهاده تر شدن به الگو های دست ساز ِ مصنوعی چیزی جز یک شخصیت عاریه ای از ما نمی سازد .

با این احوال اگر صد سال هم سماق بمکیم چیزی نصیب مان نخواهد شد و کاهی بارمان نمی کنند !

چرا که به راه تقلید رفتن و دست در آستینِ جامه ی عاریه ای فرو بردن تا جایی ما را راهبر خواهد شد و از یک جایی به بعد به خشکاندن چشمه های خلاقه ی مان منتهی می شود.

 وسعت اندیشه و فَربهی فکر ، تلاشی از نوع تمایز است . نه این که به روی آب راه برویم یا پرواز کنیم . همین که خودمان را پیدا کرده، بدان فرصت ظهور و بروز داده و کمتر ماسک های عجیب و غریب اجتماعی به صورت زنیم، خود کافی است .

با دوستانتان به اشتراک بگذارید

اشتراک گذاری در twitter
اشتراک گذاری در telegram
اشتراک گذاری در whatsapp
0 0 رای ها
امتیازدهی به مقاله
اشتراک در
اطلاع از
guest
0 نظرات
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x
()
x