دکتر جولی دی آزودو هنکس در کتابش با نام ابراز وجود و جرات مندی در زنان از سبک های ارتباطی به شکل استعاری نام برده و آن ها را توضیح می دهد .

اولین سبک را پادری می نامد ، اگر یک مرور سریع به رفتار خودمان داشته باشیم می بینیم که در خیلی از موارد بنا به دلایل مختلف تحت تاثیر دیگران یا هیجانات خودمان هستیم  .

شخص با سبک ارتباطی پادری دوست ندارد کسی را ناامید کند و اغلب در حفظ مرز و محدودیت های ارتباطی و هیجانی دچار مشکل شده و احساس ناکامی دارد .

اما یک زن در مذاکرات و تعاملات اش چه شخصی و چه حرفه ای اگر چنین سبکی را در پیش بگیرد ( که در اغلب اوقات بسیار ناخودآگاه و یا ناشی از نوع تربیت وی و اجتماعی که در آن رشد نموده است ) دچار آسیب فراوان می شود .

یکی از مهارت هایی که به شخص دارای سبک ارتباطی پادری کمک می کند تا در تعامل و مذاکراتش بهتر عمل کند و حس بهتری داشته باشد استفاده از ابزار جرات مندی ست .

به عنوان مثال شما طنز یک استنداپ کمدین را نگاه کنید ؛ او باید زمان بندی کاملا درست و دقیق برای طنازی و آن ظرافت لطیفه ای که تدارک دیده است ، داشته باشد و کمی این طرف تر یا آن طرف تر باعث می شود آن لطیفه و طنز دیگر به چشم نیاید ! ما هم باید در گفت و گو این زمان بندی را داشته و قبل از بیان افکار و بیان آن چه که احساس می کنیم صبر کنیم تا هیجانات اولیه مان فرو کش کند .

خانم جولی می گوید خودآگاهی ، خودبازتابی ، خودآرام سازی ، خودابرازگری و گسترش خود راهی ست برای نمایان کردن رویکرد جرات مندانه و بهبود سبک ارتباطی مان .

پس در تعاملات و مذاکرات مان پادری نباشیم چرا که اگر کسی از ما ناامید نشود گویی در مسیر رشد نبوده و خود واقعی مان را به نمایش نمی گذاریم .