ما تفاله ی اجتماعی ، هستیم که در آن نشو نما می کنیم یا محصول نوبر آن !؟
تفاله یا نوبر بودن هر کدام مزیت و عیبی به همراه دارد . فکرش را بکن ما آدم ها با چیز های جدید سخت اخت می شویم و حالا یک نوبر بودن و یک حرف تازه داشتن برای مایی که چسبیده ایم به افکار قدیمی و خاک گرفته به تبع سخت است !
حالا تفاله شدن ، یعنی عصاره و شیره ی درست و درمان ت را گرفته و ته مانده ای برای ت مانده و این هم برای آن طرفداران پر و پاقرص مکتب از بزرگان تجربه آموزی کنید و جوانان باید در کنار بزرگان و با تجربه ها بیاموزند و … شاید خوشایند باشد .
حالا که بحث بر سر نشو نما ست باید گفت : شاید تفاله ی اجتماع بودن در ظاهر خوشایند و مقبول نیفتد لیکن نوبرانه بودن هم دست کمی ندارد . نمیخواهم بروم سراغ خط میزان و تعادل چرا که اگر حرفی برای گفتن داری اینوری و آن وری بودن تو را بیشتر بروز و ظهور می دهد تا میانه روی .
یک زمانی داشتم کتابی مطالعه می کردم یک کتاب انگیزشی معروف به اسم برتری خفیف . نویسنده آنجا از متوسط بودن گفته بود و با رجوع به احوالات خودم دیدم چقدر برای متوسط ماندن خیلی جا پافشاری کرده ام ! و خیلی غیر عمدی و بیشتر از روی ترس !
شاید بگویید مگر بالا تر از حد متوسط رفتن هم ترس دارد . موفقیت و بالا رفتن که چیز خوشایندی ست . باری باید گفت بله ، متاسفانه باید خدمتتان عارض شوم که هیچ چیز بیشتر از بالای خط اعتدال و متوسط بودن ترس را بر انسان مستولی نمی کند . چرا که آن جا باید با چیز هایی رو به رو شوی که تو را در جایگاه امن متوسط بودن قرار نمی دهد و آرام و قرار را از تو ربوده و گاه شکنجه ات می کنند .
آن روز تصمیم گرفتم دست از متوسط بودن بر دارم و شاید از آن تصمیم حدود دو سالی گذشته باشد و آن فقط یک تصمیم بود . من باید متوسط بودن را در عمل کنار می گذاشتم و با اقدامات ام این را ثابت می کردم . اکنون که بیشتر در این داستان و موضوع ریز می شوم این تصمیم شاید همین آغاز امسال برایم عملی شد . وقتی خیلی جاها نه گفتن را محکم تر از قبل به کار بردم ، خیلی جاها منافع زود گذر را فدای منافع بلند مدت ام کردم و خیلی جاها سختی ها را به جان خریدم و از آدم های سمی زندگی ام دور شدم . و هیچ چیز خوشحال کننده تر از این برای من نبوده است !
باری تفاله یا نوبر جامعه بودن برای مایی که هر روز باید با درشت ترین و خرد ترین مسائل سر و کله بزنیم شاید بتوان گفت به دید خودمان بستگی دارد و شاید زمانی بیشتر لازم باشد تا به آن نقطه برسیم که تفاله یا نوبرانه هستیم !