مادران بخاطر تجربه زیسته خود و شکل و شمایلی که زندگی شان را زیست کرده اند ، همواره آن چه در زندگی داشته یا نداشته و خلاء هایی که وجود دارد را بر روی فرزند خود فرافکنی می کنند .
دختر زمانی که قرار است زن بودن را بفهمد و سرنخ ها را از مادر بگیرد ، با یک دوگانگی عمیق رو به روست .
برای همین ما شاهد مادرانی هستیم که عقده های زندگی نزیسته خود را بر روی دختر خود فرافکنی کرده و از سویی به دختر می گویند برو و به آن چه می خواهی برس .
مثل من نباش ، استقلال داشته باش . و از طرفی با ریشه های مردسالاری محکم و استوار که در عمق روان آن مادر ریشه دوانده است خود مادر در یک دوگانگی گرفتار می شود و شروع می کند به دادن پیام های متضاد به دخترش.
وی این توانایی را ندارد که زنانگی را برای دخترِ خود آن طور که شایسته است بشکافد ، چرا که سرنخ هایی که او نیز از زنانگی دریافت کرده هم آنقدر قوی نبوده که حال بخواهد او را به دخترش منتقل کند .
برای همین بیشتر مادران روی استقلال مالی دختران اگر هم توصیه ای داشته باشند تمرکز کرده . و از دادن سرنخ های استقلال روانی به دخترشان عاجز بوده و تا حد ممکن آن ها را با یک سنجاق به روان خود وصل می کنند !
چرا که این همان وجهی است که وابستگی ناشی از نوع تربیت دختران و همین طور سلطه فرهنگ مردسالار از زنان در ابعاد وسیع دریغ کرده و آنان را در این زمینه محدود کرده است .
حالا دختر برای این که به رشد فردیت خود برسد، ناگزیر است که روان خودش را از مادر جدا کرده و به استقلال روانش از مادر برسد .
این جدایی بستگی به نوع نگاه دختر به مادر و زنانگی دارد .
اگر نگاه دختر به مادر و زنانگی حاکی از انفعال مادر و تضاد زیاد مادر در پذیرش آن چه دختر انجام می دهد باشد ، دختر مادر را با زن بودن همزمان طرد خواهد کرد.
ویژگی هایی مثل حقیر، منفعل، وابسته، اغواگر ، سوء استفاده گر و ناتوان چیزهایی هستند که ممکن است دختر همزمان با طرد مادر این ها را هم به عنوان ویژگی زنانه در نظر گرفته و طرد کند.
یک مشکل بزرگ یا بهتر است بگویم یک مسئله که ویژگی های زنانه در برخورد با آن چه عموم مردم آن را ویژگی مردانه در نظر می گیرند این است که ویژگی های زنانه اغلب کمیت پذیر نبوده و همین باعث می شود که آن طور که باید و شاید در دنیای خشن و مردسالار که دستاورد فیزیکی مهم تر دیده می شود ، به چشم نیایند.
شاید این که زنان از یک جایی به بعد به ویژگی هایی همچون عشق, محبت،همدلی،نزدیکی و صمیمیت ، رابطه مندی و … کمتر بها داده و به سمت دستاورد های قابل اندازه گیری همچون مدرک ،پول ، جایگاه اجتماعی و … رفتند همین بود که این ویژگی ها نه تنها برای آن ها دستاوردی نداشت بلکه از یک جایی آن ها را دچار مشکل هم می کرد …
اما باید گفت دختر برای استقلال روان و گرفتار نشدن در عقده مادر باید این توان را داشته باشد که از مادر جدا شود و این امر در اغلب اوقات با یک جا به جایی فیزیکی و جغرافیایی همراه است .
اما شاید مهم ترین سوال هر دختر چه آن هایی که متاهل شده و زنانگی را در ابعاد مختلف تر تجربه کرده چه دختران جوان تر یا دخترانی که اولویت هایشان چیز های دیگری جز ازدواج بوده این است که استقلال روان چطور بدست می آید ؟
شاید بتوان گفت این سوال پاسخ خیلی سر راست و ساده ای ندارد . همه ما گرفتار عقده مادر هستیم و درک ما از مادر تاثیر بسیار عمیقی بر روی نوع نگرش ما به زندگی و زنانگی مان دارد .
لذا باید گفت اولین قدم برای استقلال روانی از مادر باید شفای رابطه با مادر باشد . و تبدیل عقده مادر به شناختی درست بر روی کهن الگوی مادر که شامل شوق و شفقت مادرانه ، قدرت جادوئی زنانه ، فرزانگی و والایی روحانی، هر غریزه و انگیزه یاری دهنده ، ولادت مجدد ،آن چه مهربان است ، آن چه می پروراند و مراقبت می کند و آن چه رشد و باروری است را شامل می شود .
ما با رابطه درست و شفا یافته با مادر و رهایی از عقده مادر که اغلب ناشی از درک نادرست ما از مادر مان و زنانگی است و همین طور یک فاصله فیزیکی در صورت امکان می توانیم دست یابیم .
جایی که روان تان آن قدر مستقل نیست و در درک مادر گره خورده که در صورت نبود او نیز همچنان فرامین و دستور ها و سلایق او مد نظر قرار می گیرد .
این جاست که باید دست به کار شده و حتی اگر این امر برای شما آزار دهنده نیست ، اقدامی کرده و آن را مداوا نمایید .
چرا که در مراحل بعدی زندگی و در رابطه های دیگر تان تاثیر منفی این امر بشدت شما را تحت تاثیر قرار داده و ضربه زننده است .