یادداشت روز – چهارم
فقط با دیالوگ بین افراد است که طرحی از زندگی ریخته می شود.
اما قبل از آن که ببینیم چطور می توان با دیالوگ طرحی از یک زندگی را ریخت ، باید بدانیم دیالوگ چیست !؟
اگر بخواهم به ریشه این کلمه اشاره کنم باید گفت : این کلمه ریشه یونانی دارد. از دو کلمه دیا و لوگو تشکیل شده است . “دیا” به معنای بین ، از طریق و ” لوگو “ به معنای واژه ، سخن و همچنین تفکر است.
دیالوگ به فرآیندی اشاره دارد که در آن کلمه ، سخن و تفکر بین افراد یا از طریق افراد رد و بدل می شود . دیالوگ در معنای نخستین خود بیانگر شناختی است که فرد از طریق گفت وگو با خود ، با دیگری و یا با گروه به دست می آورد .
دیالوگ را می توان روشی برای تفکر و اندیشیدن با دیگری دانست .
شاید در نگاه اول دیالوگ برای ما صرفا همان گفت و گویی باشد که هر روز با اطرافیان مان داریم و در بین مان در جریان است .
اما اگر کمی عمیق تر شویم و اگر برایمان مهم باشد که کاربرد واژه ها را در زندگی مان لحاظ کنیم بدون شک بعد از متوجه شدن این مهم که دیالوگ صرفا یک گفت و گو نیست و همین طور بهانه ای برای همنشینی و صحبت بین افراد ، بلکه راهی است خاص برای برقراری ارتبط میان دو شخص یا بیشتر برای شناخت جهان و خویشتن ، اندکی نظرمان عوض شده و صرفا آن را گفت و گویی ساده نپنداریم .
اما باید گفت در دیالوگ ما صرفا حرف نمی زنیم و بلکه زندگی می کنیم . ما به دیگران گوش می دهیم ، و در عین حال خودمان و ذهن سیال مان در کشاکش یک موضوع از درون به بیرون می جوشد و بارقه های روشنی و آن تکه های روشن اندیشه نمایان می شود.
به نظرم این بارقه ها نه فقط برای بحث های مهم زندگانی بلکه برای پیش پا افتاده ترین هایش هم قابل نمایان شدن هستند.
باری تصور ما این است که دیالوگ و جاری شدن زندگی بر اساس دیالوگ ها و ارتباط هایی که برقرار می شود صرفا برای آن مهم های زندگی اند . آن هایی که باید بنشینی و ببینی باید برایشان چه کنی و چه نکنی .
و شاید این قدر سخت باشد که ما دیالوگ های زندگی مان را همین طور به تعویق انداخته و جایش را به بحث کردن ها ، به مناظره ها و مجادله ها می دهیم.
شاید خوشایندمان است که بحث را آن هم در حال وخیم اش و همین صحبت های کوتاه دم دستی از دختر عمه فلانی و دختر خاله بهمانی را نُقل مجلس و گفت و گو هایمان کرده تا به هر طریق از آن دیالوگی که باید برای دو نفر مان برای سه نفر مان و برای همه مان هر چند نفر رخ دهد از ارتکابش جلوگیری کنیم .
اما باید گفت که دیالوگ طرحی از یک زندگی است که اگر از آن فرار نکنیم می توان به شکلی طراحی شود که لذت بصری و قلبی اش را هم در آن منطق انعکاس یافته در تک تک بارقه هایش دید .