چند صباحی است این فکر ذهنم را بشدت مشغول کرده است که آدم ها با شخصیت های متفاوت در تعامل و مذاکره قطعا متفاوت ظاهر می شوند اما نسخه هایی که غالبا برای موفقیت در مذاکرات پیچیده می شود تقریبا یکی هستند .

باری در جایی سهیل رضایی می گفت : ما به اصول نیازمندیم و نه نسخه های واحد . و این که تکنیک ها و آموزش های مذاکره چقدر نسخه اند و تا چه اندازه اصول خود امری است قابل تامل .

این که مثلا یک زن پرسفون تایپ قطعا همان گونه که یک آتنا تایپ مذاکره می کند ، اقدام به مذاکره نمی کند !

یا یک هِرا تایپ چطور ؟ این بازی جالبی است برای ذهن سرکش این روز های من که بین انواع زنان و نوع تعاملات شان بچرخم و ببینم کدامین و به چه شکل مذاکره را از سر گرفته و به پایان می رسانند ؟ کدام شان اصلا کارشان به مذاکره می کشد و کدام اصلا تمایل شان به مذاکره هر چه کم رنگ تر کدام عمیق تر است ؟

شاید اگر خواننده این سطور هستید و با انواع زنان آشنایی ندارید ( یعنی همان آرکیتایپ های معروف ) می توانید یک سرچ ساده در گوگل بزنید تا با انواع تست ها و مطالب مخصوص به آن آشنا شوید .

اما این که چرا من به این فکر افتادم و می خواهم بیشتر در موردش دقت نظر بخرج دهم همین نکته مهم اصول و نسخه است .

قطعا انواع زنان برای من که در این زمینه مطالعه داشته ام بسیار لذت بخش است و قطعا می دانم که هر زنی به شیوه منحصر به فرد خود وارد تعاملات و مذاکره می شود.

و این رو نمی توان گفت با تکنیک هایی که بعضا واحد هستند بتوان به همان نتایجی رسید که حتی می توان گفت مردان می رسند !

شاید بگویید خب این طور اگر بود که این همه استاد و عالم ِ علم مذاکره بیکار نبودند که از مذاکره قلم بزنند .

باید بگویم بله کلیت و ماهیت کار مورد سوال نیست . سوال و آن پیچ ِ موضوع در آن باریکه راه هایی است که تمایزات را شکل می دهند .

شما به عنوان یک زن و یا یک مرد چقدر مطابق با شخصیت تان وارد تعاملات شده و چقدر شخصیت طرف مقابل را هم لحاظ می کنید ؟