1- دستور دادن و اجرای دستور مذاکره نیست

خیلی وقت‌ها رئیس شما در محل کار از شما می‌خواهد که وظیفه‌ای را به انجام برسانید و چیزی که شما در پیشرو دارید صرفاً تبعیت از دستور وی است . یا زمانی همسر یا خانواده شما انجام کاری را از شما می‌خواهند که باید انجام دهید .

در این مثال‌ها توافقی شکل نگرفته است . صرفاً درخواستی مطرح و ایجابی انجام شده و از آن طرف قبولی برای انجام آن کار دریافت شده است .

2- میانجیگری ، مذاکره نیست

خیلی از وقت‌ها این مورد پیش می‌آید که دو شخص نمی‌توانند بر سر مسئله‌ای به توافق برسند، لذا از نفر سومی به‌عنوان میانجی استفاده می‌کنند تا مسئله‌شان را حل کرده .

باید گفت این هم مذاکره تلقی نمی‌شود . استفاده از شخص سوم به این معناست که مذاکره‌ای که بین دو شخص صورت‌گرفته بوده است به شکل ناموفق پیش رفته و خاتمه‌یافته حالا طرفین به یک ابزار جدید خارج از حوزه مذاکره متوسل شده‌اند تا برای آن‌ها توافق و یا حل مسئله را انجام دهد .

3- تلاش  و پافشاری برای یک طرف روی تصمیم خود

گاهی هم پیش می‌آید که طرفین به‌جای کمک به یکدیگر برای این‌که فرایند تصمیم‌گیری تسهیل شود کمک کنند ، در عوض هر یک می‌کوشند دیگری را در تصمیمی که خود اتخاذ کرده است ، قانع کند. در این جا نیز مذاکره سازنده شکل نمی‌گیرد.

4- مذاکره ، رقابت ورزشی نیست

حتماً می‌دانید که در یک رقابت ورزشی مثلاً فوتبال ، اول شدن یک تیم به معنای دوم شدن تیم دیگر تلقی می‌شود . به عبارتی وقتی یک ورزشکار یا یک تیم تلاش می‌کند که اول شود از طرفی هم‌زمان انرژی خود را صرف دوم شدن تیم یا ورزشکار حریف نیز می‌کند.

بنابراین هیچ‌گاه در مذاکره با همکار ، همسر ، شریک تجاری ، تأمین‌کننده و مشتری، طرف مقابل را رقیب خود نبینید . ما با دیگران مذاکره می‌کنیم تا به توافقی دست پیدا کنیم ، که تاحدامکان ، منافع بیشتری را برای هر دو طرف درگیر تأمین نماید .

هیچ‌وقت فراموش نکنید که اگر طرفین درگیر مذاکره ، از فرایند یا حاصل مذاکره رضایت نداشته باشند، به تصمیمات اتخاذ شده وفادار نبوده و بر اساس آن‌ها عمل نخواهند کرد .

و این خیلی مهم است که توافق به شکلی حاصل گردد که در زمان اجرای آن به مشکلی بر نخورید . چه‌بسا توافقات و قراردادهایی که نوشته و امضاء شده باشند ولی در زمان اجرا به همین دلیل که منافع هر دو طرف به شکل مثبت و قابل‌قبول تأمین نشده است ، با کارشکنی طرف اجراکننده روبه‌رو شده است .

5- مذاکره فرایند یک‌طرفه نیست

برخی این‌طور تصور می‌کنند که مذاکره به‌صورت یک فرایند یک‌طرفه است و فراموش می‌کنند مذاکره حاصل یک تعامل است . شاید تابه‌حال به این نوع افراد برخورد کرده باشید . کسانی که می‌گویند یا این چیزی که من می‌گویم یا هیچ‌چیز دیگر ! این‌ها فراموش کرده‌اند که تعامل چیست !

این مورد را در زمانی که شخص در موضع قدرت است به‌وفور شاهد هستیم . این افراد با این دیدگاه که تمامی امتیازات در اختیار آن‌هاست ، طرف مقابل را تحت‌فشار قرار می‌دهند .

تابه‌حال برای بستن یک قرارداد با یک شرکت رفته‌اید یا گرفتن یک وام از بانک؟! دقت کردید که یک متن چند صفحه‌ای قرارداد با فونت ناخوانا و خیلی کوچک در اختیار شما قرار می‌دهند و می‌گویند امضاء کنید شما آن چند سطح ابتدایی را خوانده ( اگر بخوانید ! ) و دیگر صفحات باقی را صرفاً امضا زده و رد می‌کنید .

چون شخص مقابل در موضع قدرت است حتی اگر شما اعتراضی داشته باشید! کارساز نیست و همان جمله معروف که همینی که هست را به شما تحویل می‌دهد .

پس حالا برایتان روشن‌تر شده است که خیلی از مراوداتی که انجام می‌دهید نامش مذاکره نیست .