( به عنوان یک زن ) تا به حال شده در یک گفت و گو و یا یک مذاکره که از قضا برایتان درجه حساسیت بالایی هم دارد، اتفاقات رخ داده در آن جا را و صحبت هایی که بین شما و دیگری یا دیگران رد و بدل شده را به خودتان بگیرید ؟!  و فکر کنید هر کلامی که از دهان طرف مقابل بیرون می آید به مثابه شلیک گلوله ای به سمت شماست ؟

اگر کمی دقت کنید حتما یادتان می آید … همه ما این گونه تجربیات را داشته ایم . اما چرا این جور است ؟

زنان اصولا در طی یک گفت و گو موضوع مورد نظر و صحبت ها را به خودشان می گیرند و این طور احساس می کنند که مورد حمله قرار گرفته اند. نتیجه چه می شود ؟ این می شود که احساساتی شده ، واکنش نشان می دهند و دیگر کنترل جلسه و ماجرا از دستشان خارج می شود .

گریه ، داد و فریاد ، لرزش و تپش قلب و النهایه خروج و نیمه رها کردن یا برعکس پافشاری بر روی حواشی ای که شاید اصلا هیچ ربطی به اصل گفت و گو نداشته باشد.

چرا این اتفاق می افتد ؟ بخاطر این که زنان عمدتا موضوع را به خودشان می گیرند . این که با احساسات تان در مذاکره و گفت و گو حاضر شوید اصلا چیز بدی نیست و نشان از بلوغ عاطفی شماست و این را نشان می دهد که شما خودتان هستید و نه ماسکی که بر چهره زده اید . اما وقتی نتوانید احساسات خودتان را کنترل و مدیریت داشته باشید ، هوش هیجانی تان را نادیده بگیرید و صرفا روی موضع خود و حواشی تاکید کنید و احساسات بشدت غلو شده را به نمایش بگذارید این به رابطه شما و گفت و گوی شما ضربه می زند .

مردان اصولا چیزی را در گفت و گو و مذاکره به خودشان نمی گیرند . ساده تر از کنار حواشی می گذرند . اما قرار نیست شما مثل مردان و طبق الگوی آنان مذاکره کنید . قرار است تمرکز تان بر روی الگوی خودتان باشد .

درالگوی مناسب شما بهره گرفتن از هوش هیجانی و به خودتان نگرفتن می تواند وضعیت شما را در مذاکره و گفت و گو بسیار متفاوت تر از آن چه قبلا بوده اید ، کند .