هر کدام از ما بخشی پاک و اعتماد کننده در وجودمان داریم که علی رغم  تجارب شخصی اش ایمان خود را حفظ کرده و به دنیا و خود اعتماد دارد .

از سویی در درون همه ما بخشی وجود دارد که آزار دیده،به وی خیانت شده و یا طرد شده است .

و روان ما برای سفر قهرمانی اش به هردوی این ها در میزان متعادل خود نیاز دارد .

شخصی که دارای معصومیتی نامتعادل باشد به جای اعتماد به خود ، صرفا به دیگران اعتماد کرده و حقایق زندگی اش را نادیده می انگارد .

و از سویی شخصی که به قول پاتریشیا آدسون در کتاب بیداری قهرمان درون یتیم شده است و در وضعیت نامتعادل قرار دارد همواره احساس قربانی بودن داشته و وقتی کارها درست پیش نمی رود مدام دیگران را سرزنش می کند .

باری با این توضیح میخواهم از رابطه پذیری و دچارشدگی به رابطه بگویم .

گاهی پایین بودن بخشِ مثبتِ معصومیت در شخص، آن جایی که باید به خود اعتماد کند و همینطور افتادن در ورطه ی یک یتیمی ناسالم که همواره تاج قربانی بر سر دارد و از بار مسئولیت زندگی شانه خالی می کند، این را القا می کند که آن فرد توان انتخاب ندارد .

شخص  در رابطه اش با دیگران به انتخاب کننده تبدیل نمی شود . بلکه دچار یک رابطه شده در آن افتاده به گونه ای که خودش هم نمی داند چطور … و وقتی طرف مقابل بند رابطه را قیچی کرد او هم فرار می کند .

نمی دانم چقدر و تا کجای این موضوع برایتان آشناست .

جایی در مقاطعی از زندگی همه ما احساس یتیمی داریم. یتیمی ای که با یک طرشدگی، یک خیانت و یا یک تجربه زیسته تلخ ، آن معصومیت خام را هدف قرارداده لکه دارش کرده است .

اما زمانی که سمت تاریک اعتماد و اقتدار برای زندگی ما بالا آمده و نمایان تر می گردد تمایل ما به روابطی که در آن بحث انتخاب جایی ندارد برجسته تر و براق تر می شود .

و حالا اگر توصیه می شود رابطه پذیر باشیم و نه دچار یک رابطه، بخش اعظم آن بر میگردد به لایه هایی در روان ما که اعتماد و طرد را تجربه و نخواسته به خود اعتماد کند و اقتدارش را با پذیرش مسئولیت زندگی خود به دست بگیرد .

روان ما و سفر قهرمانی مان در طی مسیر ، سفری فیزیکی نیست که هر موقع دلمان هوای شمال، جنوب شرق و غرب را کرد سوار شده به مقصد رسیم . بلند کردن روان و به حرکت درآوردنش صرفا به توصیه های شفاهی و مکتوب به جایی ختم نمی شود .

که اگر این چنین بود سالیان سال روانکاوان و روانشناسان و … در تکاپو نبودند !

باری تجربه زیسته هر یک از ما باید به شناختی گره بخورد تا توصیه ها برایمان کارساز تر گردد … برای همین اگر در این یادداشت از انتخاب کردن و انتخاب پذیری به جای دچارشدگی در رابطه اندک حرفی به روی صفحه ریخته شد، صرفا سرنخی ست برای شما تا اگر همذات پنداری دارید یا دچار تجربه زیسته مشابه هستید، نخ را کشیده و بروید به سر چشمه ها و آن جا نه یک باره اما نم نم سیراب گردید.