قصه مری لین در کتاب چقدر مرا یاد خودم می اندازد . خانواده ی من هم همچون خانواده های دیگر روی ایمن بودن زندگی و ریسک نکردن تاکید داشتند . می خواستند من شغلی ایمن چون معلمی، پرستاری و شاید بخاطر هوشم پزشکی را برگزینم چرا که دیگر در این شغل ها سوء گیری جنسیتی نبود و راحت سر کاری مشغول شده و از لحاظ روانی، مالی و … آسوده می شدم و بهتر بگویم آسوده می شدند .

ما من یک آتنا بودم … از ابتدا با مادر مشکل داشتم و این با عقده مادرخواهی گره خورده بود . همیشه در تلاش برای کسب رضایت مادر بودم و از طرفی نمی خواستم آنچه را او می خواهد انجام دهم .

لااقل در انتخاب های شغلی ام و تعاملات عاطفی م این طور به نظر می رسد.

برای همین وکیل شدنم صرفا یک اسم بزرگ و یک پرستیژ بود که گه گاه برای آن ها قابل ارائه می آمد . در حقیقت این آن چیزی نبود که خانواده بخصوص مادرم بخواهد !

و رفتاری دوگانه در شکست و موفقیتم در این حرفه را همچنان در روان و نمود بیرونی اش در انفعال های مقطعی کاملا حس می کنم …

من سرنخ های زنانگی را از زنان اطرافم دریافت نکردم . برای همین به من این گونه القا شد که باید در زمین مردان بتازم تا بتوانم دستاوردی همچون آن ها داشته باشم .

حالا که به زنان اطرافم نگاه می کنم می بینم آنها سوال بزرگی همچنان در ذهن دارند سوالی حل نشده که چرا از زندگی و تعاملات شان رضایت ندارند . بیشترش را به گردن اقبال و بخت و پیشانی شان ( اشاره به عقیده ای که می گوید پیشانی هر چه بلند باشد بخت و اقبال هم بلند است) می گذارند .

اما من می دانم مشکل کجاست . آن ها زنانگی شان را گم کرده اند … در زمینی بوده اند که با زن بودن دیده نشده اند . استعدادشان تلف شده و کماکان حسرت های زیادی به دل دارند.

من نمی خواهم این طور شود ! و این نخواستن بیشتر مرا می ترساند که گرفتار بازی ناخودآگاه نشوم . چرا که همین نخواستن مرا به تازیدن در میدان مردان و تائید گرفتن از آن ها برد …

مری لین می گوید : من معیاری مشخص کرده بودم که می گفت هر چیزی برای این که با ارزش باشد باید دشوار، مشخص و کمیت پذیر باشد .

این بیشتر بر می گردد به همان دیدگاه مرد محور . من به دنبال کمیت ها بودم . و در این دنبال کردن لذت بردن ، آرام و قرار گرفتن و پروردن خودم را گم کردم.

همه مرا به ظاهر آرام می پنداشتن و می پندارند اما این خونسردی آتنایی فرسنگ ها با آرامش زنانگی فاصله دارد .

خانم مورداک کتاب و فصل اول را با بحث جدایی از زنانگی آغاز می کند . داستان مری لین را روایت کرده و از نگاه مان به مادر  می گوید . مادری که خیلی از زمان ها آماج حمله های ماست برای تقصیرات برای انچه که باید می شد و نشد …

او می گوید مادر یک قربانی ست یا مقصر ؟ و به راستی این ارتباط پیچیده چطور حل می شود ؟ چطور این شکاف و این زخم مرهم گذاشته می شود ؟

ما زمانی که مادر را عاجز و بی قدرت بدانیم و قصد تاختن در میدان های دستاورد محور را داشته باشیم نگاهمان به زن بودن مخدوش و تحت تاثیر قرار می گیرد .

امروز به مادرتان و نوع رابطه تان با مادر فکر کنید و ببینید نقطه تلاقی سرکوب تا تعامل با مادرتان کجاست ؟