این روز ها که در دنیای هیجان انگیز هوش عاطفی ( هیجانی ) سیر می کنم و از آنچه در احساسات و روابط مان میگذرد بیشتر سر در می آورم بیشتر از هر زمان به مساله ی زنان و خودم فکر می کنم . شاید برای من در عمل آنقدر هم که باید و شاید پرداختن به مساله ی زنان به اندازه ی خیلی از فعالان دیگر نباشد اما سعی می کنم مسیر های پا نخورده تر را بروم و قطعا مجالی باشد بیشتر در مورد این طی طریق خواهم نوشت .
شایستگی عاطفی از آن عبارت های شیکی ست که شاید نیاز به شکافتن داشته باشد . از آن هایی که خودت هم داری در موردش مینویسی باید شش دانگ حواست را بگذاری ببینی این صفحاتی که داری سیاه میکنی به کجای زندگی ات به عنوان یک زن بند است و کجایش قرار است گوشه ی زندگی ات را بگیرد و کمک حال ات شود .
باری شایستگی عاطفی یک مجموعه مهارت برای بهتر زندگی کردن از لحاظ احساسی ست . و امروز میخواهم از یک راه تقویت و پرورش آن برای تان کمی بنویسم شاید، اندک تاملی را برانگیزد و راهی شود برای مطالعه ی بیشتر آن . و چه مبارک است اگر به اقدامی نیز منجر شود .
یک راه تقویت شایستگی عاطفی این است که یک مسیر پیشرفت برای خودمان ترسیم کنیم . در روز و در مواجهه با زنان ، بسیار این را شاهد هستم که تمامی مسیر شان را وابسته به شرایط بیرونی خود قلمداد می کنند .
شاید این صحبت هم خودش در جرگه ی کلیشه نشین ها رفته و جا خوش کرده باشد . این که همه چیز از خودت شروع می شود … ( تا زمانی که بار عاطفی یک جمله ، یک توصیه ، یک راهکار برای شخص آنقدر عمیق و ملموس نیست . صحبت از دیدگاه های این چنینی برای شخص ثمر بخش نخواهد بود و آن ارتباط حسی و جرقه زدن و تلاطم های درونی و این که وای من متحول شدم ها پیش نمی آید ! )
حال در دنیایی که این روز ها بیش از هر زمان دیگر برای شایستگی های عاطفی و برای احساسات و مهارت های احساسی آدم ها ارزش قائل شده اند و دیگر نمی توان احساسات را نادیده گرفت ، قطعا پرورش این بعد از وجود امری لازم و ضروری است .
اما مسیر پیشرفت را چگونه می توان ترسیم کرد ؟
همیشه گفته اند سنگ بزرگ علامت نزدن است و تا زمانی که شما قصد دارید سنگ بزرگ را ابتدا بردارید و آن را در مسیر خواسته ها و اهدافتان به جلو هل دهید و شاید هم قصد کنید که سری را با آن بشکنید ! بله سری را بشکنید ( که پیشنهاد می کنم که از این کار خطرناک صرف نظر کنید . چرا که در مسیر زندگی ، خودتان هستید و خودتان و حاشیه رفتن به هر شکل یعنی عقب ماندن و نرسیدن ) .
باری کجای مطلب بودیم ؟ بله ، بهتر است در آغاز قلوه سنگ ریز تری را بردارید و مسیر را با آن بپیمایید . می دانید چیست ؟ ما خیلی وقت ها فرصت های خودمان ، توانایی های خودمان و شرایط مان را نمی بینیم حتی اگر از هر طریقی انگیزه بگیریم در حد همان غلیان و جوشش ابتدایی ست .
یک تغییر ، یک انتخاب و برداشتن یک قلوه سنگ کوچک تر ، حتی اگر کوچک ترین سنگ موجود زندگی تان باشد و سنگ اول و آخری باشد که در آن لحظه در چنته دارید ، هزار بار بهتر از تعلل و راکد ماندن است . این ها را وقتی می شود عمیقا احساس کرد که قدم نخست را بردارید وگر نه همان کلیشه نشینان خوش مشرب هستند که چند صباحی انگیزه می دهند و شما را به خیر و ما را به سلامت !
باید زیستن را تجربه کنیم و نه صرفا نفس کشیدن را ، با هل دادن همان قلوه سنگ کوچک و با همان انتخاب های کوچک ، بزرگ ها ما را به عقب برده و همان جا نگه می دارند .
شایستگی عاطفی تو ، یعنی انتخاب کنی در مسیر پیشرفت شخصی ات امروز چه کاری می توانی انجام دهی و تبدیل شوی به یک یادگیرنده ی تمام وقت در زندگی و احساست را نادیده نگیری .