در مذاکره یک فن وجود دارد با نام “رنجش استراتژیک” به این معنا که شما با بیان به موقع آزردگی خود می توانید طرف مقابل

_ بخند + وا ! برای چی ؟؟ _ هیچی همین جوری + مگه آدم همین جوری ام میخنده _ آره + دیوونه شدی ؟

آسمان امروز هم چون عابری ست که از رنج روزگار بغضی دست بر گلویش برده و راه را بر گلو سد کرده اما مجال بارش

تعدادش از دستم رفته است . خواندن کتاب مورد علاقه ام را می گویم . بازش می کنم و از اول شروع می کنم به

چند تا تجربه موفقیت به اضافه یکی دو مورد تجربه شکست ِ جاندار تر از شکست های خفیف و معمولِ هر بار ، شاید این

اکنون که پشت سیستم نشسته ام و این واژه ها را روی صفحه می ریزم، درست در شمالِ شرقی ترین نقطه خانه در اتاقی نشسته