گاهی طول می کشد تا عادت و اقدامی برایم آنچنان خیس بخورد تا مناسب هضم باشد . بنظر می رسد باید در برقراری خیلی از

سال ها قبل جایی نوشتم که حقوق بشر را باید از قالب فانتزی اش بیرون آورد. او یک شی بلورین و شکننده نیست که صرفا

زمستان پشت پنجره بود . میهمان اش از راه رسیده . حضورش فضای حیاط را هم تحت تاثیر قرارداده بود. نمی دانم آن همه گلِ

یکی از بزرگ ترین نبرد های من در زندگی تاب آوردن در برابر تنش ِ ندانستن پاسخ هاست . شکافی که بین خود و دنیای

برای زن همه چیز با سفر آغاز   می شود . و دنباله اش وصل است به اتفاقی ، برخوردی و سقوطی . زن در این

از هر متنی که می خوانم، به ویژه اگر متنی اصیل باشد و نویسنده فارسی با ذوق ، فراست و نکته سنجی آن را به

قابلیت ِ ماندن در شبهه ، رازآلودگی و شک و تردید این هنری ست که هر روز به خودم یادآوری اش می کنم . در